Om de Hubble Space Telescope goed te kunnen richten op objecten, maakt deze ruimtetelescoop gebruik van de positie van duizenden sterren. Hubble heeft instrumenten hiervoor, genaamd Fine Guidance Sensors die steeds deze sterren opzoeken en er Hubble op richten. Deze sensors registreren alleen maar een signaal en dus verwacht er geen plaatjes van.
NASA bewaart de gegevens van Hubble's richtsensors en een aantal wetenschappers is gaan graven in 4,5 jaar aan data die daarvan opgeslagen zijn (stageprojectje?). Het kan gebeurd zijn dat op een zeker moment een object tussen een gevolgde ster en de Hubble is gaan staan. In dat geval wordt het signaal zwakker of dooft het zelfs uit.
Men zocht natuurlijk naar een object dat men nog niet kende. Wat blijkt? Men heeft een uitdoving van zo'n signaal gevonden en heeft aan de hand daarvan de doorsnede en afstand van het object kunnen bepalen. Het bleek te gaan om een ijsklomp van 975 meter, die 6,7 miljard kilometer van ons vandaan staat. Dat is buiten de baan van de (momenteel officieel) verste planeet Neptunus.
Het object is een zogenaamd Kuipergordelobject. De Kuipergordel (genoemd naar Nederlands-Amerikaanse astronoom Gerard Kuiper) is een wolk van ijsklompen buiten de baan van Neptunus. Een aantal objecten uit deze gordel hebben in 2006 de status van Pluto als planeet tot vallen gebracht.
Objecten in de Kuipergordel zijn ook enorm zwak en het is het kleinste Kuipergordelobject wat ooit gezien is. Hubble kan dit object niet met de reguliere telescoop waarnemen, omdat het ongeveer 50 keer zwakker is dan het zwakste object dat Hubble's hoofdtelescoop tot nu toe waargenomen heeft. Ja, tenzij het weer een ster bedekt misschien, maar dat is op korte termijn erg onwaarschijnlijk.
NASA gaat nu toch ook maar eens kijken naar de andere sensordata die vanaf 1990 is vastgelegd. Wie weet vinden ze nog wat op zolder.
Bron: Bad Astronomy blog
Geen opmerkingen:
Een reactie posten