De Europese ruimtevaartorganisatie ESA heeft twee nieuwe wetenschappelijke missies geselecteerd. Ten eerste is er de Solar Orbiter die dicht op de Zon onderzoek gaat verrichten en Euclid dat een 3D kaart van het heelal moet gaan maken. Een derde missie, Plato, dat planeten rond sterren moest gaan zoeken, is afgevallen.
Solar Orbiter
Solar Orbiter wordt gelanceerd in januari 2017 met een Atlas V raket. De raket is een bijdrage van NASA aan deze missie. Na een diverse zwaartekrachtslingers lans Venus en de Aarde, komt de Solar Orbiter in een ellipsvormige baan rond de Zon met als dichtste punt 26 miljoen kilometer van de Zon. Dat is 1/3 van de afstand van Mercurius tot de Zon. Het hitteschild van de satelliet zal dan oplopen boven 500 graden Celsius. Ook zal de satelliet bestand moeten zijn tegen de uitbarstingen die de Zon van tijd tot tijd heeft. Later in de missie zal de baan steeds meer hellen ten opzichte van het vlak waarin de planeten draaien, zodat de Solar Orbiter geleidelijk meer van de polen van de Zon te zien krijgt.
Vanaf zijn unieke baan zal Solar Orbiter onderzoek doen naar de Zon in UV, zichtbaar licht en röntgen. Daarnaast zijn er instrumenten die het magnetisch veld meten en die deeltjes die van de Zon komen onderzoeken. Wetenschappers hopen met Solar Orbiter meer te leren over hoe de Zon is ontstaan, waar het magnetisch veld vandaan komt en hoe enorme uitbarstingen van de Zon ontstaan.
Euclid
Euclid is een missie die onderzoek gaat doen aan donkere energie, donkere materie en de uitdijing van het heelal. Drie kwart van het heelal moet volgens de huidige theoriën bestaan uit donkere energie en 20% uit donkere materie, maar we hebben er nog heel weinig van gevonden. Met Euclid pakken wetenschappers het anders aan. Door een 3D kaart van het heelal te maken (tot op 10 miljard lichtjaar van de Aarde) hopen zij effecten van de zwaartekracht van donkere energie en materie te detecteren.
Euclid gaat dat doen met een telescoop met een 1,2 meter spiegel, waarmee Euclid de hele hemel in beeld gaat brengen. Dat moet over de loop van de jaren meerdere malen gebeuren, zodat Euclid verschillen in positie kan zien. Euclied heeft hiervoor niet alleen een telescoop met een breed gezichtsveld, maar de apparatuur is ook scherp genoeg om individuele sterren te zien in alle sterrenstelsels binnen 16 miljoen lichtjaar afstand. Daarmee kan ook de invloed van donkere energie en materie onderzocht worden binnen die sterrenstelsels.
Euclid moet in 2019 gelanceerd worden op een Sojoez-raket. Euclid moet daarna dan terechtkomen op het Lagrange 2 punt, in de schaduw van de Aarde.
Plato
De verliezer in deze groep is Plato, een missie die planeten bij andere sterren moest gaan vinden binnen de "bewoonbare" zone van sterren. De wetenschappers van ESA hebben dus even moeten slikken voor ze een van de missies schrapten.
Bronnen: Spaceflightnow.com, ESA (Solar Orbiter), ESA (Euclid), Euclid definitive study.
Solar Orbiter
Solar Orbiter wordt gelanceerd in januari 2017 met een Atlas V raket. De raket is een bijdrage van NASA aan deze missie. Na een diverse zwaartekrachtslingers lans Venus en de Aarde, komt de Solar Orbiter in een ellipsvormige baan rond de Zon met als dichtste punt 26 miljoen kilometer van de Zon. Dat is 1/3 van de afstand van Mercurius tot de Zon. Het hitteschild van de satelliet zal dan oplopen boven 500 graden Celsius. Ook zal de satelliet bestand moeten zijn tegen de uitbarstingen die de Zon van tijd tot tijd heeft. Later in de missie zal de baan steeds meer hellen ten opzichte van het vlak waarin de planeten draaien, zodat de Solar Orbiter geleidelijk meer van de polen van de Zon te zien krijgt.
Vanaf zijn unieke baan zal Solar Orbiter onderzoek doen naar de Zon in UV, zichtbaar licht en röntgen. Daarnaast zijn er instrumenten die het magnetisch veld meten en die deeltjes die van de Zon komen onderzoeken. Wetenschappers hopen met Solar Orbiter meer te leren over hoe de Zon is ontstaan, waar het magnetisch veld vandaan komt en hoe enorme uitbarstingen van de Zon ontstaan.
Euclid
Euclid is een missie die onderzoek gaat doen aan donkere energie, donkere materie en de uitdijing van het heelal. Drie kwart van het heelal moet volgens de huidige theoriën bestaan uit donkere energie en 20% uit donkere materie, maar we hebben er nog heel weinig van gevonden. Met Euclid pakken wetenschappers het anders aan. Door een 3D kaart van het heelal te maken (tot op 10 miljard lichtjaar van de Aarde) hopen zij effecten van de zwaartekracht van donkere energie en materie te detecteren.
 |
| De Euclid telescoop. |
Euclid gaat dat doen met een telescoop met een 1,2 meter spiegel, waarmee Euclid de hele hemel in beeld gaat brengen. Dat moet over de loop van de jaren meerdere malen gebeuren, zodat Euclid verschillen in positie kan zien. Euclied heeft hiervoor niet alleen een telescoop met een breed gezichtsveld, maar de apparatuur is ook scherp genoeg om individuele sterren te zien in alle sterrenstelsels binnen 16 miljoen lichtjaar afstand. Daarmee kan ook de invloed van donkere energie en materie onderzocht worden binnen die sterrenstelsels.
Euclid moet in 2019 gelanceerd worden op een Sojoez-raket. Euclid moet daarna dan terechtkomen op het Lagrange 2 punt, in de schaduw van de Aarde.
Plato
De verliezer in deze groep is Plato, een missie die planeten bij andere sterren moest gaan vinden binnen de "bewoonbare" zone van sterren. De wetenschappers van ESA hebben dus even moeten slikken voor ze een van de missies schrapten.
Bronnen: Spaceflightnow.com, ESA (Solar Orbiter), ESA (Euclid), Euclid definitive study.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten