Satellieten die de Zon waarnemen zagen vanmiddag een uitbarsting die op onze planeet gericht is. Vrijdag om 16:00 komt de wolk met geladen deeltjes bij ons aan. We hebben nog even tijd dus om ons voor te bereiden. Hier is hoe de uitbarsting er uit zag, gezien door het Solar Dynamics Observatory, een NASA satelliet die de Zon 24 uur per dag in de gaten houdt.
Wanneer de wolk met geladen deeltjes aan komt, kan het extra elektrische stromen veroorzaken in de magnetosfeer van de Aarde. Elektriciteitsnetwerken zijn gevoelig voor extra stroming. Ook satellieten kunnen door de geladen deeltjes in problemen raken.
Twee satellieten die in een tegengestelde baan rond de zon draaien, de STEREO-A en -B brachten een uitdijende wolk van een eerdere uitbarsting van opzij in beeld, terwijl het naar de Aarde beweegt.
De uitbarsting was er een van de M6 klasse. In zonsuitbarstingen heb je X, M en C-klasse uitbarstingen, waarbij X zwaar is, M medium en C klein. Daaronder heb je onderverdelingen van 1 tot en met 9. De klasse uitbarstingen van de Zon kunnen we pas bepalen sinds het bestaan van de SOHO satelliet, die in 1995 gelanceerd werd. Deze satelliet meet (nog altijd) het aantal Watts per vierkante meter en dat is de maatstaf voor de classificatie. Tegenwoordig hebben ook weersatellieten een instrument om de kracht van een uitbarsting te meten. Sindsdien zijn er al zwaardere uitbarstingen geweest, zoals een X6 op 14 juli 2000.
Voor SOHO zijn ongetwijfeld krachtiger uitbarstingen geweest. In 1859 werd een enorme uitbarsting waargenomen met een telescoop met een H alfa filter. De dag erna waren aurora's te zien over de hele wereld, zelfs in het Caribisch gebied en op Cuba (hoe krachtiger een zonnestorm, hoe meer onze magnetosfeer in de war wordt gebracht, hoe lager de noorder- en zuiderbreedten waarbij aurora's te zien zijn).
Ook bij deze uitbarsting zouden we in Nederland 's avonds noorderlicht kunnen zien. Als het niet bewolkt is natuurlijk. Houd hiervoor de site van het NOAA Space Weather Prediction Center in de gaten. Zij hebben een auroral map. Op de Space Weather site vind je nadere analyses.
Bronnen: UniverseToday.com, SpaceWeather.com en Wikipedia.
Wanneer de wolk met geladen deeltjes aan komt, kan het extra elektrische stromen veroorzaken in de magnetosfeer van de Aarde. Elektriciteitsnetwerken zijn gevoelig voor extra stroming. Ook satellieten kunnen door de geladen deeltjes in problemen raken.
Twee satellieten die in een tegengestelde baan rond de zon draaien, de STEREO-A en -B brachten een uitdijende wolk van een eerdere uitbarsting van opzij in beeld, terwijl het naar de Aarde beweegt.
De uitbarsting was er een van de M6 klasse. In zonsuitbarstingen heb je X, M en C-klasse uitbarstingen, waarbij X zwaar is, M medium en C klein. Daaronder heb je onderverdelingen van 1 tot en met 9. De klasse uitbarstingen van de Zon kunnen we pas bepalen sinds het bestaan van de SOHO satelliet, die in 1995 gelanceerd werd. Deze satelliet meet (nog altijd) het aantal Watts per vierkante meter en dat is de maatstaf voor de classificatie. Tegenwoordig hebben ook weersatellieten een instrument om de kracht van een uitbarsting te meten. Sindsdien zijn er al zwaardere uitbarstingen geweest, zoals een X6 op 14 juli 2000.
Voor SOHO zijn ongetwijfeld krachtiger uitbarstingen geweest. In 1859 werd een enorme uitbarsting waargenomen met een telescoop met een H alfa filter. De dag erna waren aurora's te zien over de hele wereld, zelfs in het Caribisch gebied en op Cuba (hoe krachtiger een zonnestorm, hoe meer onze magnetosfeer in de war wordt gebracht, hoe lager de noorder- en zuiderbreedten waarbij aurora's te zien zijn).
Ook bij deze uitbarsting zouden we in Nederland 's avonds noorderlicht kunnen zien. Als het niet bewolkt is natuurlijk. Houd hiervoor de site van het NOAA Space Weather Prediction Center in de gaten. Zij hebben een auroral map. Op de Space Weather site vind je nadere analyses.
Bronnen: UniverseToday.com, SpaceWeather.com en Wikipedia.
indrukwekkende beelden
BeantwoordenVerwijderen