De Maan door mijn telescoop

Amateur-astronomen hebben voor hun waarnemingen een droge lucht nodig. Dat wil zeggen: geen wolken, maar ook niet dit:

Een blauwe lucht betekent niet automatisch dat het ideaal is voor waarnemen met de telescoop. Ook hoge wolken, zoals deze cirrostratus (denk ik) belemmeren het zicht op lichtzwakke objecten.

Deze foto maakte ik gisteren toen ik om zes uur klaar was met werken. Toen ik thuis kwam, was het niet beter, maar ik zag ook de Maan en ik kon toch niet laten even te kijken.

Natuurlijk waren de omstandigheden niet ideaal, maar van een object als de Maan kun je best veel detail zien. En daarbij: de Maan stond gisteren lekker hoog aan de hemel. Hoger in ieder geval dan de bomen tegenover mijn balkon.

Dus ik stelde de telescoop toch maar eens op. En ik kon het toch niet laten een paar fotootjes te maken. De eerste is gemaakt door mijn Baader Hyperion 21 mm oculair.

Bijna halve maan. Het ronde kenmerk is de Zee van Rustigheid (Mare Serenitatis). De twee scherp afgetekende kraters linksonder zijn Eudoxus en Aristoteles (de grootste). Het gebergte onder de Zee van Rustigheid, wordt het Caucasus gebergte genoemd.

De andere foto's zijn gemaakt door mijn Baader Hyperion 8 mm oculair. Alleen, toen kwam lagere bewolking inzetten. Tussen de gaten heb ik nog gauw wat foto's geschoten.

Net linksboven het midden de drie kraters Theophilus, Cyrillus en Catharina.

Rustige boel hier: de afscheiding tussen Zee van Rustigheid (Mare Serenitatis) en de Zee van Rust (Mare Tranquilitatis). Apollo 11 landde in de Zee van Rust en de landingsplaats ligt helemaal bovenin de foto, een beetje rechts van het midden.

De seeing werd steeds slechter. Toch nog een plaatje eruit gesleept: het zijn de kraters Eudoxus en Aristoteles, maar nu meer close-up. Ook zien we het Caucasus gebergte. Apollo 15 landde aan wat nu de donkere kant van het gebergte is.